PCRtechnieken

PCRtechnieken zijn moleculaire methoden die doelbewust DNA- of RNA‑sequenties kunnen verdubbelen en isoleren. De kern hiervan is de polymerasekettingreactie (PCR), waarbij een thermostabiele DNA‑polymerase de doelsequentie over meerdere cycli van denaturatie, primerbinding en verlenging verdubbelt. Een standaard PCR-cyclus omvat denaturatie (~95°C), annealing en elongatie (meestal ~68–72°C). De amplified DNA‑fragmenten (amplicons) kunnen vervolgens worden gedetecteerd of verder geanalyseerd.

Veelvuldige varianten bestaan: conventionele PCR levert eindpunt‑resultaten; real-time of kwantitatieve PCR (qPCR) meet tijdens elke cyclus fluorescence voor kwantificatie. RT‑PCR combineert reverse transcriptie van RNA met PCR voor analyse van RNA‑doelen. Digitale PCR (dPCR) biedt absolute telling van target‑moleculen. Multiplex PCR voert meerdere doelwitten tegelijk uit; nested PCR verhoogt de specificiteit door een tweede amplificatie.

Detectie en analyse: real-time systemen gebruiken fluoroforen zoals SYBR Green of specifieke probes (bijv. TaqMan). End-point analyses kunnen bestaan uit gelelektroforese of vervolganalyse zoals sequencing. De algemene workflow omvat ontwerp van primers, DNA‑ of RNA‑extractie, PCR‑cycli en interpretatie van signalen of bandpatronen.

Toepassingen: PCRtechnieken worden veel toegepast in klinische diagnostiek (pathogeenidentificatie, genetische testen), virologie, moleculaire biologie, forensische wetenschap, voedselveiligheid en milieumonitoring. In onderzoek dienen ze ook voor genexpressieanalyse, cloning en genetische matrijzen.