Osteotomieën

Een osteotomie is een chirurgische ingreep waarbij een botsegment wordt doorgesneden om de positie of de lengte van een skeletelement te corrigeren. Het doel is vaak de correctie van een scheefstand, het herstellen van de biomechanische as van een ledemaat, pijnreductie en het behoud of verbeteren van de gewrichtsfunctie.

Indicaties voor osteotomieën omvatten deformiteiten van de onder- en bovenste ledematen, zoals knieknikdeformiteiten (genu valgum of genu varum), en het verhelpen van lengteverschillen tussen beide ledematen. De ingreep wordt ook toegepast om gewrichtsfunctieverlies bij artrose te vertragen door de belasting met behulp van een betere botpositie te wijzigen. In de maxillofaciale chirurgie worden osteotomieën ingezet om de stand van kaken te verbeteren, bijvoorbeeld bij sagittale split osteotomie.

Er bestaan verschillende typen osteotomieën. Bij closing wedge wordt een botsegment verwijderd en het defect gesloten; bij opening wedge ontstaat er een opening die met botgraft of synthetisch materiaal wordt opgevuld. Osteotomiën kunnen transversaal, oblique of domevormig zijn, afhankelijk van de gewenste correctie en botkwaliteit. In de kaakchirurgie worden specifieke osteotomiën toegepast, zoals Lefort-plaatsen en sagittale split osteotomieën.

Planning en uitvoering vereisen zorgvuldige beeldvorming en mogelijk computergestuurde planning om de gewenste richting en hoeken te bepalen. Tijdens de operatie wordt stabilisatie bereikt met platen, schroeven of externe fixatie. Botgenezing kan weken tot maanden duren en postoperatieve revalidatie, inclusief fysiotherapie, is vaak noodzakelijk.

Complicaties zijn onder meer infectie, niet- of malunies, zenuwletsel, hardwarefalen en bloedingen. Het succes hangt af van nauwkeurige planning, uitvoering en genezing.