Oorvorm

Oorvorm is de vorm en contour van het buitenoor, met name de oorschelp (pinna) en de aanliggende delen van de gehoorgang. De oorschelp bestaat uit zichtbare onderdelen zoals de helix, antihelix, tragus, concha en het oorlel (lobulus). Deze structuren bepalen de rand en de holten van de oorschelp en beïnvloeden hoe geluiden worden gefilterd voordat ze de gehoorgang in gaan.

Er is aanzienlijke variatie in oorvorm en -grootte tussen mensen. Kenmerkende varianten zijn de hoogte en kromming van de helix, de opening van de concha en het type oorlel (vrijhangend versus bevestigd). Oorvormen kunnen erfelijk bepaald zijn en veranderen in lichte mate tijdens de jeugd. In forensische en biometrische contexten wordt vaak gekeken naar de unieke kenmerken van de oorschelp om iemand te identificeren.

Fonetisch en acoustisch speelt de buitenoor een rol bij de waargenomen locatie van geluiden. De oorschelp modificeert bepaalde hoge frequenties en levert spectrale cues die helpen bij het lokaliseren van geluiden verticaal en in de ruimte. Daardoor kan de vorm van de oorschelp invloed hebben op gehoorervaringen, zeker bij hoortoestellen en oordopjes die op maat moeten passen.

Toepassingen en onderzoek richten zich op anatomische variatie, forensische identificatie, en het ontwerp van gehoorapparatuur en beschermende oorkappen. In wetenschappelijke literatuur wordt de term oorvorm gebruikt om zowel de fysieke vorm als de functionele gevolgen van de oorschelp te beschrijven.