Ontslaggrond

Ontslaggrond is de reden die een werkgever aanvoert om een arbeidsovereenkomst te beëindigen. In de Nederlandse arbeidswetgeving worden ontslaggronden over het algemeen verdeeld in persoonlijke ontslaggronden en bedrijfseconomische ontslaggronden. Daarnaast bestaat er de mogelijkheid tot ontslag op staande voet bij een dringende reden.

Persoonlijke ontslaggrond betreft de werknemer zelf. Voorbeelden zijn disfunctioneren of onvoldoende presteren, verwijtbaar handelen of wangedrag, en verstoorde arbeidsverhoudingen die niet (tijdig) kunnen worden hersteld. Bij dit soort gronden geldt meestal een traject met waarschuwingen en verbeterstappen; bij ernstig verwijtbaar handelen kan ook direct ontslag volgen.

Bedrijfseconomische ontslaggrond ontstaat door omstandigheden van de onderneming, zoals reorganisatie, economische omstandigheden, verlies van opdrachten of overcapaciteit. Hierdoor komen arbeidsplaatsen te vervallen. Ook hierbij moet worden aangetoond dat er geen minder ingrijpende opties mogelijk zijn, en meestal is een procedure via UWV of de kantonrechter vereist.

Dringende reden en ontslag op staande voet zijn mogelijk bij zeer ernstige feiten die onmiddellijke beëindiging van de arbeidsovereenkomst rechtvaardigen. Dit ontslag kent direct effect en vereist een urgente grond.

Procedures en rechtsbescherming: in de praktijk verloopt ontslag doorgaans via UWV of de kantonrechter. De rechter toetst of de ontslaggrond geldig is, of de opzegtermijn is nageleefd en of passende maatregelen zijn getroffen, zoals een eventuele transitievergoeding.

Zie ook: ontslag, ontbinding van de arbeidsovereenkomst.