Onderhoudskeuzes

Onderhoudskeuzes verwijst naar de beslissingen die organisaties nemen over hoe en wanneer onderhoud aan machines, installaties en infrastructuur wordt uitgevoerd. Deze keuzes raken operationele en financiële bedrijfsaspecten en hebben invloed op betrouwbaarheid, veiligheid en continuïteit. Een onderhoudsstrategie bepaalt welke onderhoudsactiviteiten uitgevoerd worden, met welke frequentie en op basis van waarvan.

Veelvoorkomende onderhoudsstrategieën zijn preventief onderhoud (het periodiek uitvoeren van inspecties en vervanging volgens een vast schema om storingen te voorkomen), predictief onderhoud (onderhoud op basis van conditie- en prestatiegegevens zodat onderhoud gepland kan worden vóór uitval), en correctief onderhoud (repareren nadat een storing optreedt). Daarnaast bestaan run-to-fail (onderhoud na een storing) en meer systematische benaderingen zoals condition-based maintenance en reliability-centered maintenance (RCM). Tot slot wordt in organisaties vaak geprobeerd met Total Productive Maintenance (TPM) de betrokkenheid van operators te vergroten en onderhoud vooruit te schuiven.

De keuze voor een bepaalde strategie wordt beïnvloed door factoren zoals de kriticiteit van het asset, de kosten en downtime die ermee gepaard gaan, veiligheids- en regelgevingsvereisten, beschikbaarheid en kwaliteit van data, sensor- en monitoringsystemen, de beschikbaarheid van onderhoudspersoneel en spare parts, en de totale exploitatiekosten (life cycle cost).

Het besluitvormingsproces omvat vaak een analyse van assetcriticaliteit, failure modes and effects analysis (FMEA), en risk assessment, gevolgd door kosten-batenanalyse en definities van serviceniveaus.

In de praktijk kunnen bedrijven een hybride aanpak kiezen waarbij kritieke assets voornamelijk predictief onderhouden worden, minder kritieke onderdelen preventief, en incidentele storingen worden afgedekt door run-to-failure, aangepast aan operationele behoeften en data beschikbaarheid.