Oever

Een oever is de landstrook die langs een wateroppervlak ligt, zoals langs een rivier, een meer of een kanaal. De oever vormt de overgang tussen water en land en kan variëren van nat moeras tot droge klei- of zandgrond. In het Nederlands wordt vaak onderscheid gemaakt tussen oever langs zoetwaterlichamen (rivieroever, oever van een meer) en kustlijnen langs zee; in de praktijk kan de term in informeel taalgebruik ook naar waterkanten van andere waterlichamen verwijzen.

Oevers ontstaan en veranderen onder invloed van waterbeweging, sedimentatie en erosie, en worden vaak beïnvloed door menselijke ingrepen zoals dijken, kades en landaanwinningsprojecten. De vegetatie langs oevers bestaat meestal uit natte graslanden, riet, wilg en elzen, die de oever stabiliseren en tegelijkertijd habitat bieden. De oeverfunctie als ecotoon levert vaak een hoge biodiversiteit en vormt een belangrijke foerageer- en nestplek voor watervogels en andere organismen.

In steden en dorpen zijn oevers vaak ingericht als recreatieve gebieden en verbinden ze watergerelateerde infrastructuur zoals wandelpaden, promenades, bruggen en kribben. Het beheer van oevers richt zich op waterveiligheid, behoud van biodiversiteit en landschapswaarde, evenals waterberging en klimaatadaptatie.