Obligatieindexen

Obligatieindexen zijn benchmarks die de prestaties volgen van een mand obligaties, bijvoorbeeld staats- en bedrijfsobligaties binnen een bepaald gebied, valuta of risicoprofiel. Ze dienen als referentie voor rendement en risico en worden veel gebruikt door fondsbeheerders, passieve beleggingsfondsen en ETF’s om prestaties te vergelijken en strategieën af te stemmen op een gewenste rente- en kredietrisico-expositie.

Constructie en methodologie

Een obligatieindex wordt doorgaans gewogen op basis van marktkapitalisatie van de uitstaande obligaties, maar kan ook gelijkgewichten toepassen. Er bestaan prijsindices die alleen de koersontwikkelingen meten en totaalrendementindices die coupons en herinvestering meenemen. Inclusiecriteria omvatten doorgaans kredietrating, liquiditeit en een minimum uitstaand bedrag. Periodieke herzieningen zorgen voor aanpassing aan mutaties in de markt en in de samenstelling van de onderliggende obligaties.

Soorten en kenmerken

Er zijn verschillende typen obligatieindices, zoals staatsobligatieindices, bedrijfsobligatieindices en regionale of sectorale indices. Binnen bedrijfsobligaties vind je onderscheid tussen investment grade en high yield, en er zijn indices voor euro- of dollardenominatie, korte en lange looptijden, inflatiegerelateerde obligaties en opkomende markten. Bekende benchmarks zijn onder meer iBoxx-series, Bloomberg Barclays Global Aggregate Bond Index en gerelateerde regionale indices.

Gebruik en beperkingen

Obligatieindices fungeren als maatstaf voor rendement, duration en kredietrisico. Ze vormen de basis voor veel passieve fondsen en voor risicobeheer in portefeuilles. Beperkingen zijn onder meer tracking errors, beperkte liquiditeit en biases in de samenstelling door de gekozen methodologie. Investeerders kunnen een index niet direct kopen, maar investeren via fondsen die de index proberen te volgen.