Nultoestand

Nultoestand is een term die in de Nederlandse literatuur voor wetenschap en techniek wordt gebruikt om te verwijzen naar de basis- of nultoestand van een dynamisch systeem. In deze context betekent nultoestand doorgaans dat alle opslagelementen (zoals condensatoren en inductoren) geen energie bevatten en dat de toestandvector zich op een neutraal of evenwichtsinterval bevindt. Het vormt de referentiepunt waaruit veranderingen worden gemeten.

In de regelmatige analyse van lineaire systemen wordt onderscheid gemaakt tussen de nultoestand (zero-state condition) en de toestand die voortkomt uit initiële voorwaarden of invoer. De nultoestand is de toestand waarin de initiële energie en afwijkingen nul zijn; de respons van het systeem kan vervolgens worden opgesplitst in de zero-state respons (reactie op de invoer bij nul initiële toestand) en de zero-input respons (reactie bij nul invoer maar met niet-nul initiële toestand).Zo wordt de invloed van input gescheiden van de invloed van begincondities.

Het begrip is wijd verbreid in elektrotechniek, mechanica en systeemtheorie, waar het helpt bij het modelleren, simuleren en ontwerpen van controles. In praktische termen kan de nultoestand worden gezien als het “uit” staan van energietoestanden voordat signaal of kracht werd toegepast.

Zie ook: toestandruimte, beginvoorwaarden, evenwichtspunt, zero-state respons, zero-input respons.