Nietgeloof

Nietgeloof is de houding of overtuiging van iemand die geen geloof in een of meer goden deelt of geen religieuze claims aanneemt. Het is geen dogmatische leer, maar een overkoepelende term voor de afwezigheid van geloof in goden en religie. In de praktijk wordt nietgeloof vaak geassocieerd met atheïsme, maar er is nuance: nietgeloof kan verwijzen naar zwak atheïsme (het ontbreken van geloof in het bestaan van God) of naar agnosticisme (de opvatting dat de ware aard van het bestaan van God onbekend of onkenbaar is). Een belangrijk onderscheid is dat nietgeloof ook een passieve houding kan zijn, zonder actieve ontkenning van gods bestaan, terwijl sterk atheïsme de bewering inhoudt dat geen god bestaat.

Historisch gezien is nietgeloof in veel westerse samenlevingen toegenomen door secularisering en pluralisering van het openbare leven. Nietgelovigen kunnen zich aansluiten bij seculiere stromingen zoals humanisme, of zij ontwikkelen een persoonlijke ethiek los van religieuze autoriteit. In pluralistische samenlevingen kan nietgeloof vaak leiden tot specifieke sociale en politieke vraagstukken, zoals de scheiding van kerk en staat, onderwijsbeleid en bepalingen rondom religieuze symbolen in de publieke ruimte. Voor sommigen is nietgeloof een optiek gebaseerd op kritisch denken en empiricaliteit, terwijl anderen het bestaan van onzekerheid of agnosticisme centraal stellen.

Zie ook: atheïsme, agnosticisme, secularisme, secular humanisme.