MIRgebied

MIRgebied, kort voor mid-infrared gebied, is een deel van het elektromagnetische spectrum dat in veel definities loopt van ongeveer 3 tot 25 micrometer, met enkele definities die tot circa 40 μm reiken. Het bevindt zich tussen nabij-infrarood en verre infrarood en wordt gekenmerkt door thermische straling van objecten met temperaturen van tientallen tot honderden kelvin.

In de astronomie wordt het MIRgebied gedomineerd door thermische emissie van stof en door moleculaire en polycyclische aromatische koolwaterstoffen. Het gebied biedt inzichten in warme interstellaire stof, stervorming en circumstellaire schijven rond jonge sterren. Belangrijke spectrale kenmerken zijn onder meer PAH-emissiebanden bij circa 3.3, 6.2, 7.7, 8.6 en 11.3 μm en silicatenfeatures rond 9.7 en 18 μm.

Observatie in het MIR vereist doorgaande bescherming tegen atmosferische absorptie en hoge achtergrondstraling. Ruimte- en ballon-/hoog-altitude-observatoria hebben het gebied grotendeels ontsloten, terwijl grondgebaseerde waarnemingen mogelijk zijn in specifieke atmosferische windows met aangepaste instrumenten. Voorbeelden van omgeving en apparatuur zijn onder meer ruimte-telescopen zoals ISO en Spitzer, en de JWST met het MIRI-instrument; ground-based faciliteiten gebruiken mid-infra-rode camera’s en spectrographen in geschikte banden.

Detectie in het MIR maakt gebruik van cryogene halfgeleiderdetectoren zoals Si:As- en Ge:Ga-arrays, evenals bolometers, die gekoeld zijn om lage achtergrondniveaus te bereiken. Dit gebied levert cruciale informatie op over warmtebronnen in sterrenstelsels, de opbouw van protoplanetaire systemen en de emissie van interstellair stof in diverse omgevingen.

Zie ook: infraroodastronomie, JWST, Spitzer, PAH.