Luidsprekers

Luidsprekers zijn elektroakoestische transducers die elektrische signalen omzetten in geluid door beweging van lucht. Ze vormen de belangrijkste component in geluidsreproductie voor muziek, film en publieke audio. Een luidspreker bestaat doorgaans uit een driver met een diafragma en spoel, een magnetische assemblage, een behuizing en vaak een kruisnetwerk om de frequentieband te verdelen.

Bij de meeste luidsprekers, de dynamische typen, beweegt de stemspoel in een magnetisch veld waardoor het diafragma oscilleert en geluid voortbrengt. De behuizing en eventuele poorten beïnvloeden de basrespons en de ruimtelijke spreiding. De plaatsing in een kamer heeft bovendien grote invloed op de geluidskwaliteit en afstandsafhankelijkheid.

De belangrijkste typen luidsprekers zijn dynamische (moving-coil), electrostatische en planar magnetic ontwerpen. Dynamische luidsprekers zijn het meest gangbaar; electrostatische luidsprekers gebruiken een dunne film diafragma tussen statoren en vereisen hoogspanning; planar magnetic gebruikt een dunne film tussen magneten. In multi-weg systemen worden meestal woofers, midrange en tweeters met kruisnetwerken gebruikt; sommige ontwerpen zijn horn-loaded voor hogere efficiëntie.

Prestatiekenmerken omvatten frequentierespons, gevoeligheid, impedantie en vermogen. Een typische full-range luidspreker bestrijkt circa 20 Hz tot 20 kHz, heeft een impedantie van 4–8 ohm en gevoeligheden rond 85–95 dB bij 1 W/1 m. Prestaties variëren sterk met ontwerpen, vervorming, afstraling en afstelling.

Geschiedenis: de moderne dynamische luidspreker werd in 1925 gepatenteerd door Chester W. Rice en Edward W. Kellogg. De technologie werd daarna wijdverbreid in hi-fi, studio- en cinema-toepassingen, met voortdurende verbeteringen in efficiëntie, nauwkeurigheid en gemak. Vandaag bestaan luidsprekers in vele formaten en toepassingen, van compacte desktopmodellen tot grote vloerstaande systemen en professionele monitoren.