Laparoscopisch

Laparoscopisch verwijst naar een minimaal invasieve chirurgische benadering waarbij een lang, buisvormig instrument met camera (laparoscope) via kleine incisies in de buik wordt ingebracht. De buikholte wordt opgeblazen met kooldioxide (insufflatie) om ruimte te creëren. Met behulp van een beeldscherm en gespecialiseerde instrumenten voert de chirurg de ingreep uit zonder grote open sneden.

De techniek gebruikt trocars door de buikwand en een laparoscope voor beeld. Een insufflator creëert de werkruimte. Varianten bestaan zoals single-site of multiport laparoscopie; robotondersteunde laparoscopie wordt soms toegepast.

Veel voorkomende laparoscopische ingrepen zijn galblaasverwijdering (cholecystectomie), blindedarmontsteking (appendectomie) en hernia-reparaties. Ook gynecologische procedures zoals hysterectomie, en colorectale of bariatrische operaties worden vaak laparoscopisch uitgevoerd. De keuze is afhankelijk van de diagnose, anatomie en patiëntveiligheid.

Voordelen: minder littekens, minder pijn, kortere opname en sneller herstel. Nadelen: leercurve en behoefte aan gespecialiseerde apparatuur en training; in complexe gevallen kan open chirurgie alsnog nodig zijn. Complicaties zijn zeldzaam maar mogelijk (orgaanschade, bloedingen, pneumoperitoneum, port-site hernia) en vereisen nauwkeurige aandacht voor veiligheid en patiëntselectie.

Historisch ontwikkelde laparoscopy zich in de late twintigste eeuw en werd wijd toegepast in de jaren negentig. Een klinische mijlpaal was de eerste laparoscopische cholecystectomie in 1987 door Philippe Mouret; sindsdien is de techniek geëvolueerd met uiteenlopende toepassingen en opleidingsstandaarden.