Labkleursysteem

Labkleursysteem, vaak aangeduid als CIELAB, is een kleurruimte die door de CIE in 1976 is vastgesteld om een apparaatonafhankelijk referentiesysteem voor kleuren te bieden. Het is afgeleid van de CIE XYZ-tristimuluswaarden en is ontworpen om perceptueel uniform te zijn, zodat gelijke verschuivingen in de Lab-coördinaten ongeveer dezelfde perceptuele verschillen opleveren voor het menselijk oog. Lab wordt veel gebruikt als tussenstap bij kleurmeting en kleurbeheer, omdat het een consistent referentiekader biedt over verschillende apparaten en media.

Een kleur in Lab wordt voorgesteld door drie coördinaten: L*, a*, en b*. L* geeft de helderheid aan, met waarden van ongeveer 0 voor donker tot 100 voor wit. a* encodeert de groene–rode as; negatieve waarden duiden groen aan en positieve waarden rood. b* encodeert de blauwkleur–geel as; negatieve waarden duiden blauw aan en positieve waarden geel. De chromatische coördinaten hangen af van een referentiewitpunt onder een gekozen verlichtingsomstandigheden, bijvoorbeeld D65 of D50, wat bepalend is voor de uiteindelijke Lab-waarde van een kleur.

Lab is vooral waardevol omdat het de perceptie van kleurverschillen beter benadert dan veel andere kleurruimten. Een veelgebruikte maat is ΔE*ab, de Euclidische afstand tussen twee Lab-kleuren, die als een maat voor zichtbaar verschil wordt gebruikt. Meetapparatuur zoals spectrofotometers en kleurmeters levert Lab-waarden, en conversies met RGB- of CMYK-kleurruimten worden ondersteund via ICC-profielen voor kleurbeheer.

Beperkingen bestaan eronder andere in perceptuele uniformiteit over alle kleurgroepen en kijkomstandigheden; Lab-waarden variëren met het gekozen witpunt en de meetomstandigheden, en conversies naar en vanuit Lab kunnen kleine fouten introduceren bij device- of mediumafhankelijke kleurweergave.