LCDscherm

Een LCD-scherm (liquid-crystal display) is een platte-panel-display dat gebruikmaakt van vloeibaar kristalachtige stoffen die onder invloed van elektrische velden hun optische eigenschappen veranderen. LCD-schermen worden veel toegepast in computers, televisies en mobiele apparaten vanwege hun dunheid en laag energieverbruik vergeleken met oudere beeldschermtechnologieën.

Constructie: het scherm bestaat doorgaans uit twee glazen substraten met daartussen een vloeibaar-kristallaag en een rij transistors (TFT's) die per pixel de spanning regelen. Voor kleurendisplays bevinden zich color filters per pixel. Een achtergrondverlichting, meestal LEDs, achter het LCD zorgt voor licht; in sommige varianten wordt ook reflectief of transflectief licht gebruikt.

Werking: licht van de achtergrondverlichting passeert eerst door een polarisator, daarna door de vloeibaar-kristallaag waarvan de moleculaire oriëntatie onder spanning verandert. De tweede polarisator en, indien van toepassing, de kleurfilters bepalen hoeveel licht er per pixel doorlaat. Door variatie in spanning wordt helderheid en kleur per pixel geregeld.

Typen en eigenschappen: de belangrijkste soorten zijn TN (Twisted Nematic), IPS (In-Plane Switching) en VA (Vertical Alignment). TN-schermen kennen snelle r esponstijden maar een beperkte kijkhoek en kleurweergave; IPS biedt brede kijkhoeken en consistente kleuren; VA kent hoge contrastraties maar kan trage responstijden hebben. Moderne LCD's gebruiken LED-backlighting en vaak technieken zoals local dimming.

Toepassingen en geschiedenis: LCD's worden wereldwijd toegepast in computermonitoren, laptops, televisies en vele mobiele apparaten. De ontwikkeling begon in de jaren 1960–1980 en bracht in de jaren negentig de actieve-matrix TFT-LCD's die sindsdien het dominante beeldschermtype zijn geworden, met verdere verbeteringen in kleur, contrast en energiezuinigheid.