Kernuitkomst

Kernuitkomst is een term uit het onderzoeks- en klinische veld die verwijst naar de belangrijkste maatstaf waarmee het effect van een interventie wordt vastgesteld. Vaak is dit het primaire eindpunt van een studie, maar in bredere zin kan het ook het kernset van uitkomsten zijn die in onderzoeken voor een specifieke aandoening worden aanbevolen.

In de context van klinische studies wordt onderscheid gemaakt tussen de kernuitkomst (of hoofduitkomst) en secundaire uitkomsten. Het kernuitkomstveld bepaalt welke resultaten prioriteit hebben bij analyse en interpretatie, terwijl secundaire uitkomsten aanvullende informatie geven over andere aspecten van effect en veiligheid. Soms wordt met kernuitkomst ook verwezen naar een kernuitkomstenset (CORE outcome set, COS): een standaardpakket van uitkomsten dat in alle trials voor een bepaalde aandoening gemeten en gerapporteerd zou moeten worden.

De ontwikkeling van kernuitkomsten gebeurt vaak via gestructureerde consensusmethoden met belanghebbenden zoals patiënten, clinici, onderzoekers en beleidsmakers. Doel is uniformiteit en vergelijkbaarheid van resultaten te vergroten, zodat studies makkelijker te vergelijken zijn en uitkomsten kunnen worden samengevoegd in systematische reviews en meta-analyses. Het proces omvat vaak definities, tijdpunten voor meting en duidelijke meetinstrumenten.

Voorbeelden van kernuitkomsten variëren per aandoening en studie. Bij een beroerte kan functionele onafhankelijkheid op een vast tijdstip een kernuitkomst zijn; bij chronische pijn kan de gemeten ernst van de pijn of de functionele impact centraal staan. Het belang ligt in betere rapportage, transparantie en efficiente besluitvorming.