Kabelretransmission

Kabelretransmission is het proces waarbij verloren of beschadigde datadragers die via een kabelnetwerk worden verzonden, opnieuw worden verzonden om de integriteit van de communicatie te herstellen. Het concept wordt toegepast in digitale communicatie over kabelmedia zoals coaxiale en glasvezelnetwerken, waar ruis, interferentie en signaalverzwakking fouten kunnen veroorzaken.

Retransmissie wordt meestal georganiseerd via automatische herhaalverzoeken (ARQ). Bij ARQ ontvangt de zender bevestigingen (ACK) of negatieve bevestigingen (NACK) en worden foutieve frames opnieuw verzonden. Voorbeelden van ARQ-strategieën zijn stop-and-wait, go-back-N en selective repeat. De keuze voor een strategie hangt af van gewenste latentie, foutkans en verwerkingssnelheid van de zender en ontvanger. Daarnaast speelt time-outbeheer een cruciale rol om onbedoelde vertragingen te voorkomen.

In praktische kabelsystemen wordt vaak ook foutencorrectie aan de zijkant toegepast (FEC). FEC gebruikt codes zoals Reed-Solomon of LDPC om fouten te corrigeren zonder retransmissie, wat de betrouwbare datatransmissie verlaagt met minder vertraging. Wanneer fouten echter niet volledig kunnen worden gecorrigeerd, of frames worden verloren, komt retransmissie alsnog in beeld. In bredere netwerken draagt retransmissie ook op end-to-end-niveau bij via transportprotocollen zoals TCP.

Voor- en nadelen: retransmissie verhoogt de betrouwbaarheid maar kan de latency en het accumuleren van vertragingen verhogen, wat vooral merkbaar is bij hoge foutkansen of stringent real-time verkeer. Ontwerpers combineren vaak ARQ met FEC om een balans te bereiken tussen betrouwbaarheid, throughput en latency.

Zie ook: automatische herhaalverzoeken (ARQ), foutencorrectie (FEC), DVB-C, DOCSIS, TCP-retransmissie.