Kabelbreuken

Kabelbreuken zijn onderbrekingen of scheuren in kabels die de elektrische of communicatieve functie van de kabel kunnen verstoren. Ze komen voor bij diverse kabeltypen, zoals hoogspanningskabels, koperkabels en glasvezelkabels, in zowel ondergrondse als bovengrondse installaties en ook bij onderzee-kabels. Een kabelbreuk ontstaat door factoren zoals externe beschadiging (graafwerkzaamheden, scheepsankers, verkeer), mechanische spanning, slijtage en corrosie van geleiders of isolatie, of door temperatuurs- en vochtigheidsinvloeden die de isolatie verzwakken.

Oorzaken en kenmerken: Kabelbreuken kunnen volledig zijn, waardoor de stroom- of signaaldoorvoer stopt, of gedeeltelijk, wat kan leiden tot verhoogde weerstand of onregelmatige storingen. Externe beschadiging door menselijkingrijpen of natuurverschijnselen, zoals aardbevingen of bodemdaling, komen vaak voor, maar ook veroudering en corrosie van materialen spelen een rol.

Detectie en diagnose: Storingen worden opgespoord met continuïteits- en isolatiemetingen. Bij glasvezelkabels wordt vaak optische reflectometrie toegepast (OTDR of TDR) om de locatie en aard van de breuk vast te stellen. Bij grotere netwerken worden meldingen, testresultaten en netwerkdata geanalyseerd om de foutlocatie te bepalen.

Herstel en herstelwerkzaamheden: De reparatie omvat het vervangen of opnieuw verbinden van het beschadigde kabelsegment en het zorgen voor een veilige, geïsoleerde verbinding. Bij onderzee-kabels worden gespecialiseerde reparatieschepen ingezet om de kabel te bereiken en te vervangen of te repareren.

Preventie en beheer: Preventie richt zich op robuuste kabelontwerpen met afscherming en beschermlagen, diepe begraaf of aardingsroutes, bescherming tegen visserij en verkeer, en regelmatige inspecties. Daarnaast worden redundante routes toegepast om downtime te beperken.