Kaartplotters

Een kaartplotter is een elektronisch navigatiesysteem dat de positie van een vaartuig op een digitale kaart weergeeft. Het combineert doorgaans een GPS-ontvanger met kaartmateriaal en navigatiehulpmiddelen zoals routeplanning, waypointbeheer en teken- en meetfuncties. Kaartplotters worden vooral gebruikt op pleziervaartuigen en in professionele scheepvaart en vormen een moderne tegenhanger van papieren kaarten.

Het kaartmateriaal kan bestaan uit vectoriële elektronische navigatiekaarten (ENC) en rasterkaarten. ENC’s zijn gebaseerd op IHO-standaarden (S-57, met beveiliging S-63) en bieden objectgebaseerde navigatieinformatie; rasterkaarten bestaan uit afbeeldingskaarten zoals digitale versies van traditionele kaarten. Fabrikanten leveren kaartdata via verschillende platforms (bijv. Navionics, C-Map) en veel plotters kunnen deze data importeren. Navigatiegegevens zoals positie, koers en snelheid worden vaak ingevoerd via NMEA-standaarden (NMEA 0183/2000) en via netwerkinterfaces.

Belangrijkste functies zijn real-time positie- en koersweergave, routeplanning met waypoints en havens, berekening van afstand en tijd tot bestemming, en waarschuwingen bij nabijheid van gevaren of beperkingen. Kaartplotters bieden vaak overlays met radar, AIS-berichtgeving, sonar- of dieptedata en integreren met autopiloot en andere apparatuur om navigatiebeslissingen te ondersteunen.

Type en toepassing variëren: er zijn geïntegreerde multifunctionele displays (MFD’s) met chartplotterfunctionaliteit, losse kaartplotters en software op tablets of draagbare apparaten die kaartdata tonen. Up-to-date kaartdata en licenties zijn cruciaal, zeker voor ENC-materialen en commerciële toepassingen, en regelmatige updates zijn aanbevolen voor veilige navigatie.