Ionchromatografie

Ionchromatografie (IC) is een analytische scheidingstechniek voor de kwantificatie en scheiding van ionen in oplosmiddelen. Het maakt gebruik van ionenuitwisselingskolommen, onderverdeeld in anionenuitwisseling en kationenuitwisseling, samen met een vloeibare mobiele fase. Ionen in de monsters worden gescheiden op basis van hun interactie met de resine en de samenstelling van de eluent, waardoor verschillende ionen met overeenkomstige retentie tijden kunnen worden geïdentificeerd en gemeten.

Instrumentatie en detectie: een IC-systeem omvat een pomp, een kolom met ionenuitwisselingresin, een eluent en een detector. De meest gebruikte detector is geleidheidsdetectie, vaak in combinatie met een suppressor om achtergrondgeleidbaarheid te verlagen en de signaalruis te verminderen. Naast geleidbaarheid zijn ook UV/zuurdetectie en elektrodetectoren mogelijk, afhankelijk van de aard van de te analyseren ionen.

Soorten IC: anionen IC wordt gebruikt voor de scheiding en detectie van anionen zoals fluoride, chloride, nitriet, nitrate en sulfaat, terwijl kationen IC gericht is op kationen zoals natrium, kalium, ammonium, calcium en magnesium. Eluenten variëren afhankelijk van het type scheiding: carbonate/bicarbonate- systemen voor anion IC en zure eluenten (bijv. zwavelzuur) voor kation IC.

Toepassingen: veel gepraktiseerd in wateranalyse (kwalificatie van watermineralen en verontreinigingen), voedingsmiddelen en dranken, farmaceutische en industriële monsters en milieuproeven.

Voordelen en beperkingen: IC biedt hoge selectiviteit voor ionen, lage detectionslimieten, en automatisering, maar vereist geschikt voorbereid monster en onderhoud van kolom en eluent, evenals gepaste methodenvalidatie om matrixeffecten te beheersen.