InterbankDiensten

InterbankDiensten verwijst naar de verzamelnaam voor diensten die financiële instellingen gebruiken om onderling betalingen te verwerken, informatie uit te wisselen en liquiditeit te beheren. Deze dienstverlening vormt de kern van de betalingsinfrastructuur tussen banken en is cruciaal voor het dagelijkse betalingsverkeer en de stabiliteit van de financiële markten. De aard van interbankdiensten ligt meestal in betalingsverwerking, clearing en settlement, maar kan ook liquidity management en risicobeheer omvatten.

Belangrijke onderdelen zijn real-time clearing- en settlementsystemen, interbancaire berichtenkanalen en netwerken voor betalingsverkeer, zowel nationaal als internationaal. Voorbeelden zijn real-time gross settlement (RTGS) systemen zoals TARGET2 in Europa en Fedwire in de VS, clearinghuizen en interbancaire betalingsnetwerken zoals CHIPS, en Europese SEPA-activiteiten voor eurobetalingen. Communicatie gebeurt doorgaans via gestandaardiseerde berichten, waaronder ISO 20022, en verbindingen met netwerken zoals SWIFT.

Deelnemers aan InterbankDiensten bestaan uit commerciële banken, centrale banken, betalingsdienstaanbieders en, in sommige gevallen, toezichthouders. Regulering en toezicht richten zich op betrouwbaarheid, insolventierisico, consumentenbescherming en anti-witwaspraktijken. Belangrijke aandachtspunten zijn operationeel risico, cyberveiligheid en tegenpartijrisico, evenals de transparantie en interoperabiliteit van systemen.

Trends in dit domein richten zich op snelle betalingstransacties, verdere standaardisatie van berichten en toenemende interoperabiliteit tussen nationale systemen en grensoverschrijdende netwerken. Deze ontwikkelingen dragen bij aan snellere, efficiëntere en veiligere interbankbetalingen, met als doel betalingsverkeer wereldwijd veerkrachtiger te maken.