Integrinegeïnduceerde

Integrinegeïnduceerde processen zijn cellulaire gebeurtenissen die worden opgewekt door integrinen, een familie van transmembrane receptoren die de adhesie tussen cellen en het extracellulaire matrix (ECM) regisseren. Integrinen bestaan uit α- en β-subunits die samen heterodimeren en bindingen aan ECM-eiwitten zoals fibronectine, collageen en laminine tot stand brengen.

Bij ligandbinding initiëren integrinegeïnduceerde processen buiten-naar-binnen signaaltransductie: integrinen klonteren en vormen focale adhesies met taline, kindlin en andere adaptereiwitten, waardoor koppeling aan het actine-cytoskelet tot stand komt. Tegelijkertijd kan inside-out signaling de affiniteit van integrinen voor hun liganden vergroten via interacties met taline en kindlin, wat adhesie-sterkte en migratievermogen beïnvloedt.

Belangrijke signaalwegen die door integrinegeïnduceerde signalering worden geactiveerd, omvatten FAK/Src, MAPK/ERK en PI3K-Akt, evenals Rho-family GTPasen (RhoA, Rac1, Cdc42) die de reorganisatie van het cytoskelet sturen. Deze paden leiden tot cellulaire uitkomsten zoals adhesie aan ECM, migratie, overleving, proliferatie en differentiatie, en spelen een rol bij angiogenese.

Relevantie en toepassing: integrinegeïnduceerde processen zijn cruciaal bij weefselremodellering, wondgenezing en ontwikkeling en dragen bij aan pathologieën zoals ontstekingsziekten, fibrose en kankermetastase. Therapeutische benaderingen richten zich op integrine-interacties en signaalroutes, bijvoorbeeld met remmers van integrinereceptoren of signaleringskaders.

Synoniemen: integrin-mediated signaling; integrine-signaling.