Inbraakweerstand

Inbraakweerstand, ook wel inbraakwerendheid genoemd, is het vermogen van een bouwonderdeel of constructie om een onbevoegde toegang te weerstaan. Het begrip geldt voor deuren, ramen, beglazing, kozijnen en gevelonderdelen, en hangt af van materialen, constructie en bevestiging aan de gebouwstructuur.

Belangrijke elementen die de inbraakweerstand verhogen zijn onder meer hoogwaardige sluitingen met meerdere vergrendelpunten, robuuste beslagpunten, gehard of gelaagd glas, beveiligingsfolies, verstevigde kozijnen en ankerpunten in de muur. Ook de wijze van verankering en de montagekwaliteit spelen een cruciale rol.

Stand en testen: internationale normen zoals EN 1627-1631 classificeren inbraakweerstandsclasses voor deuren en vensters. Producten krijgen een RC-classificatie, van RC1 tot RC6, waarbij hogere cijfers een grotere weerstand aangeven. De tests simuleren verschillende aanvalsmethoden, zoals mechanische belastingen, zaagwerk en impact.

Toepassingen en keuzes: de gewenste inbraakwerendheid hangt af van het risicoprofiel, de locatie (begane grond versus hoger verdieping), de waarde van de goederen en verzekeringsvoorwaarden. Bij renovatie kan men kiezen voor versterking van frames, extra vergrendelingen en gelaagde beglazing.

Onderhoud en controle: regelmatig onderhoud van sluitwerk, scharnieren, bevestigingen en afdichtingen houdt de inbraakweerstand op peil. Certificaten en periodieke controles bij leveranciers dragen bij aan garantie en naleving.

Beperkingen: inbraakweerstand biedt geen absolute veiligheid. Slechte montage, slijtage, vervanging en slecht onderhoud kunnen de classificatie ondermijnen. Daarnaast zijn brand- en waterdichtheid en andere eisen eveneens van belang bij bouwbeslissingen.