Inbraakdetectie

Inbraakdetectie betreft systemen die ongeoorloofde toegang tot een gebouw opsporen en bij detectie een alarm geven. Het doel is tijdig waarschuwen en zo schade en diefstal te beperken. Toepassingen zijn gebruikelijk in woningen, kantoren en winkelruimtes en kunnen zelfstandig werken of gekoppeld zijn aan een meldcentrale.

Een basisinbraakdetectiesysteem omvat doorgaans deur- en raamsensoren, bewegingssensoren, glasbreukdetectors en een centrale verwerkingsunit. Bij detectie stuurt de sensor een signaal naar de centrale, die vervolgens de sirene laat afgaan en meldingen verzendt naar bewoners, een beveiligingsdienst of reactiepartners. Veel systemen ondersteunen meerdere zones en anti-tamper functies.

Installatie kan bekabeld, wireless of hybride uitgevoerd worden. Bekabelde systemen zijn doorgaans robuuster; draadloze systemen bieden meer flexibiliteit en minder schade aan constructie. Voor hogere beveiliging kunnen normen en classificaties zoals EN 50131-1 en EN 50131-3 gebruikt worden, die eisen stellen aan betrouwbaarheid en weerstand. Hogere grades zijn vaak bestemd voor bedrijven en premium woningen.

Onderhoud is nodig: periodieke testen, batterijcontrole en controle van sensoren op werking en afstelling. Het systeem moet regelmatig geverifieerd worden, zeker na verbouwingen of wijzigingen in de indeling van ruimtes.

Voordelen van inbraakdetectie zijn onder meer afschrikking, snellere respons en mogelijk lagere verzekeringspremies. Nadelen kunnen valse meldingen, onderhoudskosten en privacyzorgen bij integratie met videobewaking zijn. Een goede implementatie combineert duidelijke zones, toegangsrechten en duidelijke meldvoorkeuren.