GrieksLatijnse

GrieksLatijnse is een term die in het Nederlands gebruikt wordt om een praktijk of stijl aan te duiden waarbij Griekse tekst en Latijnse letters naast elkaar of in transliteratie worden toegepast in linguïstische en philologische bronnen. Het verwijst naar een combinatie van twee scriptsoorten: het Griekse alfabet voor oorspronkelijke teksten en het Latijnse alfabet voor transliteratie en parallelle notatie. Deze aanpak maakt Griekse woorden toegankelijk voor lezers die geen Griekse karakters lezen en vergemakkelijkt digitale verwerking en vergelijking met Latijns-gebaseerde teksten.

In GrieksLatijnse teksten gaat het vaak om transliteratiesystemen waarbij Griekse letters worden omgezet naar Latijnse letters volgens vaste regels, bijvoorbeeld theta als th, phi als ph, en chi als ch of kh, afhankelijk van de gebruikte standaard. Naast transliteratie kan de praktijk ook inline of in voetnoten de oorspronkelijke Griekse tekst tonen, met de bijbehorende Latijnse transliteratie naast elkaar of in paren. Er bestaan verschillende standaardconventies voor transliteratie, zoals ALA-LC, ISO 843 en ELOT 927/928, die als referentiepunten dienen in academische publica­ties.

Toepassingsgebied van GrieksLatijnse omvat lexicografie, kritische edities, leerboeken en digitale corpora, waar zowel de oorspronkelijke Griekse tekst als een Latijnse weergave nodig is. De benadering is vooral gangbaar in Nederlandstalige onderwijs- en publicatie-contexten voor klassieke talen en verwante disciplines.

Zie ook transliteratie, Grieks alfabet, Latijns alfabet, ALA-LC, ISO 843, ELOT 927/928.