GPONsystemen

GPONsystemen verwijzen naar netwerken die gebruikmaken van Gigabit Passive Optical Network-technologie. Deze technologie is gestandaardiseerd door ITU-T onder de G.984.x-reeks en wordt veel toegepast in fiber-to-the-home (FTTH) en vergelijkbare glasvezelinstallaties. Een GPON-systeem bestaat uit drie hoofdcomponenten: een Optical Line Terminal (OLT) in het netwerkkern, een passieve optical distribution network (ODN) met splitternetwerken, en Optical Network Units/Terminals (ONU/ONT) bij de abonnee.

In de netwerktopologie zendt de OLT downstream verkeer uit via de glasvezel en een passieve splitterverdeling naar meerdere ONUs tegelijk. Downstreamdata wordt in GPON-frames verzonden en omvat GEM-frames die gebruikersdata encapsuleren. In de upstream richting verzamelen ONUs hun data en sturen die terug naar de OLT via time-division multiplexing (TDMA). De OLT voert dynamische bandbreedtoewijzing (DBA) uit om de beschikbare capaciteit efficiënt te verdelen tussen de aangesloten abonnee-eenheden. De glasvezel blijft passief vanaf de splitter naar de eindpunten; er zijn geen actieve componenten in het distributienetwerk.

Prestaties en toepassingen: GPON levert doorgaans circa 2,488 Gbit/s downstream en circa 1,244 Gbit/s upstream, gedeeld tussen de aangesloten ONUs, met gangbare splitsingen van 1:16 tot 1:64 of soms hoger en een bereik tot circa 20 kilometer, afhankelijk van omstandigheden. GPON biedt beveiliging via encryptie op GEM-frames en authenticatie van ONUs.

Ver Noemenswaard is dat GPON veel wordt ingezet voor FTTH en multi-dwelling units vanwege hoge capaciteit en schaalbaarheid. Vergeleken met Ethernet-based PON (EPON) kan GPON bepaalde QoS- en encapsulatie-kenmerken beter ondersteunen; nieuwere generaties zoals XG-PON en XGS-PON bieden hogere capaciteit.