Filterklassen

Filterklassen is een classificatiesysteem dat wordt gebruikt om het prestatieniveau en de toepassingsgeschiktheid van filters te beschrijven. Ze geven aan hoe effectief een filter is in het verwijderen van de gewenste verontreinigingen en onder welke omstandigheden het kan worden toegepast. Het begrip komt voor in verschillende sectoren, met name in bescherming tegen ademhalingsrisico’s en in lucht- en waterfiltratie.

In de Europese ademhalingsbescherming zijn de belangrijkste filterklassen ondergebracht in normen zoals EN 149 en EN 14387. Vooreltjesademende halfmaskers geldt meestal de klasse FFP: FFP1, FFP2 en FFP3, waarbij FFP3 de hoogste filtratiegraad biedt. Voor gas- en dampfilters bestaan de klassen onder de letters A (organische gassen en dampen), B (ongeorganiseerde gassen en zuren), E (kristallijn siliciumdioxide), K (ammoniak) en aanvullende lettercombinaties voor speciale gebruikt; deze worden meestal toegepast in combinatiefiltersystemen volgens EN 14387. Daarnaast bestaan er P1, P2 en P3 als classificaties voor partikelfilters, met een oplopende efficiëntie. Regionale normen kunnen variëren, en in de Verenigde Staten worden vergelijkingen gemaakt met NIOSH-klassementen zoals N95, N99 en N100 (voor niet oliehoudende aerosolen) en P100 (oliebestendig).

Buitenademhalingstechniek worden filterklassen ook toegepast in HVAC, vacuümtechniek en woningfilters, waar termen als MERV (Minimum Efficiency Reporting Value) en HEPA (bijv. H13, H14) gangbaar zijn. Deze klassen richten zich op respectievelijk algemene luchtfiltratie en zeer hoge efficiëntie bij vaste deeltjes. Het is belangrijk de juiste klasse te kiezen op basis van de gewenste filtratie en de aard van verontreinigingen, en rekening te houden met regionale normen en toepassingsgebied.