Fasevolgorde

Fasevolgorde is de volgorde waarin de fasen van een proces of project worden uitgevoerd, van initiatie tot evaluatie. Het begrip verwijst naar de logische en vaak vereiste opeenvolging van activiteiten, waarbij bepaalde fasen pas kunnen starten nadat input of resultaten uit eerdere fasen beschikbaar zijn.

In projectmanagement en productontwikkeling bepaalt de fasevolgorde de planning en uitvoering. Een heldere volgorde helpt bij het bepalen van afhankelijkheden, benodigde resources en realistische termijnen, en maakt risicobeheersing mogelijk. In traditionele benaderingen ligt de nadruk op een vaste opeenvolging (bijv. waterval), terwijl agile-omgevingen vaker iteratie toestaan en fasen kunnen terugkeren naar eerder stadium.

Fasen bevatten doorgaans verschillende activiteiten. Voor ontwerp en engineering gaat het vaak om definitie, ontwerp, bouw/implementatie en validatie; voor softwareontwikkeling om eisen, ontwerp, implementatie, testen en uitrol. Andere contexten kunnen vergunningsprocedures, kwaliteitscontroles en oplevering omvatten. De exacte inhoud verschilt per sector, maar de logica van afnemende afhankelijkheden blijft hetzelfde.

Een goede fasevolgorde houdt rekening met afhankelijkheden: een fase start wanneer de benodigde input beschikbaar is en eindigt met oplevering, goedkeuring of overdracht. Veranderingen in eisen, schaarse resources of vertragingen kunnen de volgorde beïnvloeden, wat de noodzaak van change control, capaciteitplanning en een analyse van het kritieke pad benadrukt.

Zie ook: afhankelijkheden, kritieke pad, projectlevenscyclus.