Exportpijplijnen

Exportpijplijnen zijn langeafstandspijpleidingen die olie, aardgas of andere vloeistoffen van productie- of opslaglocaties naar buitenlandse afzetmarkten transporteren. In de energiesector verwijst de term vooral naar internationale leveringsroutes die producten uit het land van oorsprong naar verbruikers in het buitenland brengen, vaak over grens en via terminals.

Een exportpijplijn bestaat uit buizen, pompposten of compressorstations, meet- en regelpunten en een controle- en schakelnetwerk. Pijpen kunnen ondergronds of onderzees liggen en vereisen doorgaans beveiliging, monitoring en regelmatige onderhouds- en inspectieprocedures.

Eigendom en regulering: exportpijplijnen zijn meestal eigendom van olie- of gasmaatschappijen of consortia en vallen onder nationale wet- en regelgeving, milieuwetgeving en, bij grensoverschrijdende verbindingen, internationale overeenkomsten. Toegang, tarieven en veiligheidseisen worden bewaakt door toezichthouders en ministeries van energie.

Impact en risico's: deze netwerken zijn cruciaal voor leveringszekerheid en prijzen, maar kennen operationele risico's zoals lekkages en storingen, milieubelasting en incidentrespons, evenals financierings- en geopolitieke risico's bij transitlanden.

Voorbeelden zijn onder meer Nord Stream-pijpleidingen (gas vanuit Rusland naar Duitsland via de Oostzee) en de Trans-Alaska Pipeline (olie van Alaska naar de Amerikaanse westkust).