Energiedragers

Energiedragers zijn media waarmee energie kan worden opgeslagen en vervoerd, zodat de energie bij behoefte kan worden vrijgegeven of weer kan worden omgezet in bruikbare energie. Energiedragers maken het mogelijk om productie en verbruik te koppelen over tijd en afstand, en spelen een sleutelrol in de overgang naar een energiesysteem op basis van hernieuwbare bronnen.

Voorbeelden van energiedragers zijn elektriciteit, waterstof, synthetisch aardgas (methaan), ammoniak en methanol. Ook warmte kan als thermische energiedrager dienen, bijvoorbeeld in de vorm van warm water, stoom of gesmolten zout voor opslag. Elektriciteit is een directe energiedrager; waterstof en synthetische brandstoffen dienen als chemische energiedragers die uit elektriciteit kunnen worden geproduceerd via conversieprocessen, vaak aangeduid als Power-to-X.

Belangrijke kenmerken van energiedragers zijn energiedichtheid, transporteerbaarheid, opslagduur, conversie-efficiëntie, veiligheid en kosten. Elektriciteit is efficiënt voor direct gebruik maar lastig op grote schaal op te slaan; chemische energiedragers zoals waterstof of methaan bieden betere opslag- en transportmogelijkheden over lange afstanden, maar brengen conversieverliezen en extra infrastructuur met zich mee. Ammoniak en methanol kunnen vaak met minder aanpassingen in bestaande infrastructuur worden toegepast. Thermische energiedragers zijn vooral relevant voor gebouwen en industriële processen.

Toepassingen en beleid: energiedragers ondersteunen seizoensopslag, back-upcapaciteit en grensoverschrijdend transport van energie, en faciliteren sectoroverstijgende decarbonisatie (energie, vervoer, industrie). Beleid en technologische ontwikkeling richten zich op Power-to-X-technologieën, uitbreiding van infrastructuur en opslag, en het waarborgen van veiligheid en milieueffecten bij productie en gebruik.