Consignatiegoederen

Consignatiegoederen zijn goederen die door een leverancier aan een handelaar of retailer worden geleverd om te worden verkocht namens de leverancier. Het eigendom en het risico blijven in de regel bij de leverancier totdat de goederen daadwerkelijk aan een eindklant zijn verkocht. De handelaar fungeert als consignatiehouder en verkoopt de goederen namens de leverancier, vaak tegen een afgesproken commissie of vergoeding.

Bij consignatie geldt meestal dat de leverancier de voorraad juridisch eigendom behoudt totdat verkoop plaatsvindt. De handelaar hoeft pas omzet te boeken en betaling aan de leverancier te verrichten nadat een verkoop heeft plaatsgevonden. De handelaar bewaart en toont de goederen, voert verkoop- en marketingactiviteiten uit, en draagt zorg voor de presentatie en de opslag. Onverkochte consignatiegoederen kunnen vaak binnen een afgesproken termijn worden geretourneerd of opnieuw aangeboden.

In de boekhouding wordt consignatie vaak apart gemeld. Voor de leverancier blijft de consignatievoorraad eigendom totdat verkoop, en omzet wordt pas erkend bij verkoop aan de eindklant. De handelaar houdt een rekening met consignatievoorraad die is bedoeld om verkocht te worden maar nog niet als eigen voorraad wordt gezien. De betaling van de consument gaat via de handelaar aan de leverancier, meestal na aftrek van de overeengekomen commissie; de exacte kasstroom en verdeling worden vastgelegd in de consignatieovereenkomst.

Consignatie wordt veel toegepast in detailhandel, mode, boeken, kunst en producten met variabel aanbod. Het verlaagt de investeringsdrempel voor de retailer en vergroot het assortiment zonder onmiddellijke eigendom van alle goederen. Voor leveranciers biedt consignatie een bredere distributie, maar vereist duidelijke afspraken over prijsstelling, commissies, retourtermijnen en termijn van de consignatie.