Configuratieinteractie
Configuratieinteractie (CI) is Een methode in de computational chemistry die de elektronische structuur van een molecuul benadert door de wavefunction te schrijven als een lineaire combinatie van Slater-determinanten die zijn opgebouwd uit moleculaire orbitalen. De referentiedeterminant is meestal de Hartree-Fock-determinant. De determinanten worden gegenereerd door excitaties van elektronen van bezette naar onbezette orbitalen; de ruimte omvat doorgaans singles (S), doubles (D), triples (T) en verder (CI(S), CI(D), CI(SD), enzovoort). De Hamiltoniaan wordt vervolgens diagonaliseren in deze configuratieruimte, wat leidt tot energies en bijbehorende wavefunctions die HF verbeteren.
CI beschrijft elektronencorrelatie beter dan HF en kan worden toegepast op zowel de grondtoestand als op aangeslagen
Nadelen zijn de snelle toename van de rekentijd bij grotere systemen en het gebrek aan size-extensivity bij
Samengevat biedt configuratieinteractie een fundamentele, zij het kostbare, manier om elektronencorrelatie te beschrijven, met toepassingen bij