Bijbeltheologie

Bijbeltheologie is een theologische benadering die de boodschap van de Bijbel als een samenhangend geheel onderzoekt. Ze gaat uit van Gods openbaring en van de lijn van Gods heilsgeschiedenis die zich door de Bijbel heen ontvouwt, van de schepping en het verbond tot de komst van Christus en de voltooiing in de toekomst. In tegenstelling tot systematische theologie, die doctrines ordent volgens thema’s, richt Bijbeltheologie zich op thema’s zoals schepping, zonde, belofte, verbond, koninkrijk, verlossing in Christus en eschatologie zoals die in diverse boeken en literaire genres aan de orde komen, en op de wijze waarop deze thema’s zich ontwikkelen binnen de canon.

Methodisch staat de canon centraal: de samenhang van de hele Bijbel, literair-historische context van elk boek, en een hermeneutiek die rekening houdt met genre en vertelperspectieven (wet, geschiedenis, poëzie, profetie, evangelie en brieven). Sommige tradities benadrukken een verbondsgerichte benadering; anderen spreken van een canonische of progressieve openbaring.

Relatie tot andere disciplines: Bijbeltheologie levert doorgaans de basis voor systematische theologie, doordat doctrinale concepten in het Bijbelse narratief worden teruggevoerd op de teksten. In de praktijk variëren interpretatieve accenten per traditie en tijdperk, maar het doel blijft een verantwoorde samenvatting van wat de Bijbel leert over God, mens en heil.