Beveiligingsconfiguratie

Beveiligingsconfiguratie beschrijft het geheel aan beveiligingsinstellingen die op systemen en infrastructuur worden toegepast om risico's te beperken. Het omvat hardware, besturingssystemen, applicaties, netwerkapparatuur en cloud-omgevingen. Het doel is een herhaalbaar en bekend veilig werkende toestand te realiseren en te behouden.

Belangrijke concepten zijn baselines, hardening, het principe van minste privilege en defensie op meerdere lagen. Een inventaris van activa en een configuratie-inventaris is nodig om te kunnen controleren wat er aangeschakeld is en wat beveiligd moet worden. Baselines definiëren de gewenste, beveiligde toestand.

Beveiligingsconfiguratie kent een levenscyclus: inventarisatie, vaststelling van de gewenste toestand, implementatie via geautomatiseerde configuratie en infrastructuur als code, doorvoering en goedkeuring via wijzigingsbeheer, monitoring en auditing, en snelle remediatie bij afwijkingen.

Veel gebruikte standaarden en kaders zijn CIS Benchmarks, NIST SP 800-53 en ISO/IEC 27001/27002. Organisaties koppelen beveiligingsconfiguratie aan bredere governance, kwaliteits- en privacyvereisten zoals AVG/GDPR en sector- of jurisdictiespecifieke regels.

Veelvoorkomende risico's ontstaan door misconfiguraties, zoals standaardreferenties, gebruik van ongepatchte software en te ruime machtigingen. Best practices omvatten geautomatiseerd configuratiemanagement, versiebeheer, infrastructuur als code, CI/CD-governance, regelmatige patching en continue naleving en kwetsbaarheids- en change management.

Effectmeting gebeurt via nalevingsscores, het aantal afwijkingen ten opzichte van de baselines, en de tijd tot remedie. Regelmatige audits en toezicht waarborgen continue verbetering.