Antireflectieve

Antireflectieve verwijst naar oppervlakken of coatings die reflectie van licht beperken. In de optica verwijst het meestal naar antireflectieve coatings die op glas, kunststof of lenzen worden aangebracht om de lichttransmissie te verhogen en schittering of halo’s te verminderen.

Het onderliggende principe is interferentie. De coating bestaat uit een of meer dunne lagen met verschillende brekingsindices. Door een kwartgolflengte-dikte (of een reeks lagen die samen hetzelfde effect geven) wordt het gereflecteerde licht destructief geïnterfereerd, waardoor de reflectie wordt verminderd en de doorgang van het gewenste licht toeneemt. Voor brede spectrale dekking kan men complexe, multi-laag systemen ontwerpen die ook kleurneutraliteit behouden bij verschillende hoeken van inval.

Typen en materialen. Enkelvoudige coatings zijn goedkoop maar beperkt effectief over een smal spectrum; meerlaagse coatings bieden bredere bandbreedt en betere neutraliteit. Veel gebruikte materialen zijn magnesiumfluoride (MgF2) en siliciumdioxide (SiO2) als lagere indices, gecombineerd met hogere-indexmaterialen zoals titaniumpoxide (TiO2) of ZnS voor betere verstekken. Moderne toepassingen maken ook gebruik van gradient-index coatings die geleidelijk van in naar uit de refractie veranderen om reflectie over een breed bereik te verminderen.

Toepassingen. Antireflectieve coatings worden toegepast op brillenglazen, camera- en telescooplenzen, displays en lenzen in medische instrumenten, fotolaboratoria, lasersystemen en zonnecellen. Ze verhogen de transmissionscoëfficiënt en verbeteren contrast en beeldkwaliteit.

Voordelen en overwegingen. Voordelen zijn hogere doorlaat en minder schittering. Nadelen omvatten slijtvastheid, milieu- en temperatuurbestendigheid, hoekafhankelijkheid van prestaties en hogere productie- en applicatiekosten.