Afschermings

Afschermings, of afscherming, is het proces waarbij de blootstelling aan of de invloed van een extern veld, straling of geluid wordt verminderd door middel van materialen of constructies die energie absorberen, reflecteren of omleiden. Het begrip wordt in diverse vakgebieden toegepast, waaronder elektromagnetisme, radiologie en akoestiek, met als centraal doel interne omstandigheden te beschermen of declaraties van invasie te beperken.

In elektromagnetische afscherming gaat het vaak om verkleinen van elektrische velden of elektromagnetische straling rondom een object. Een Faraday-kooi is daarvan een bekend voorbeeld: een geleidingslichaam zet vrije ladingen zodanig in beweging dat het binnenste gebied beschermd blijft tegen externe velden. De effectiviteit hangt af van de geleidbaarheid en magnetische permeabiliteit van het materiaal, de dikte van de afdekking en de frequentie van de straling. Voor lage frequenties is vaak hoog-permeabel materiaal zoals mu-metaal nodig.

Radiologische afscherming beschermt tegen ioniserende straling (zoals röntgen- of gammastraling) en maakt gebruik van materialen met hoge dichtheid en atoomnummer, zoals lood of beton. De afschermingswaarde wordt vaak uitgedrukt in HVL of TVL (houdt rekening met dikte en stralingsenergie).

Akoestische afscherming richt zich op geluidsreductie door massa, demping en constructieve isolatie; gaten of openingen kunnen de effectiviteit aanzienlijk verminderen.

Bij ontwerp van afscherming spelen lekkanalen, afdichtingen en aansluitingen een grote rol, omdat imperfecties de algehele prestaties kunnen verminderen. Algemene normen en standaarden bieden richtlijnen voor specificaties en testmethoden.