zachtmagnetisch

Zachtmagnetisch is een term uit de magnetisme die verwijst naar materialen die zich bij wisselvelden gemakkelijk kunnen magnetiseren en demagnetiseren. Kenmerkend zijn een hoge magnetische permeabiliteit, een lage coerciviteit en een lage remanente fluxdichtheid. Door deze eigenschappen reageren ze op lage externe veldsterktes en leveren ze relatief weinig hystereseverliezen bij wisselstroombelasting. Daardoor zijn ze geschikt als kernmateriaal in apparaten waar efficiënte fluxgeleiding en snelle reactie vereist zijn.

Veelvoorkomende zachtmagnetische materialen zijn onder andere soft ferrites (zoals MnZn- en NiZn-ferrieten), siliciumgelegeerde staalsoorten (elektrisch staal), amorfe metalen (zoals Metglas) en nanocrystalijnen legeringen (bijvoorbeeld Finemet). Ook legeringen zoals permalloy (NiFe) worden gebruikt vanwege hun hoge permeabiliteit. De exacte samenstelling bepaalt de eigenschappen op de gewenste frequentie en toepassing. Ferrieten onderscheiden zich door hoge weerstand tegen wisselstroom en daardoor lage eddy-stroomverliezen bij hogere frequenties; staalsoorten en nanocrystallijnen leveren vaak zeer hoge permeabiliteit en lage verliezen bij laag- tot middelfrequentiebereik.

Toepassingen liggen vooral in kernmaterialen voor transformatoren en inductoren, motoren en schakelsystemen, evenals in magnetische afscherming. Bij transformatoren en inductoren beperken laminatie en specificatie van het materiaal de eddy-stroomverliezen en hystereseverliezen, wat bijdraagt aan een hoger rendement. In hoogfrequente systemen worden ferrieten vaak gekozen wegens hun isolerende eigenschappen en lage verlies. Zachtmagnetische materialen vormen daarmee de basis voor efficiënte magnetische circuits in moderne elektrotechniek.