werkstructuur

Een werkstructuur, vaak afgekort als WBS (Work Breakdown Structure), is een hiërarchische decompositie van een project in beheersbare onderdelen of deliverables. Het doel is om de scope te definiëren, planning en kostenraming te ondersteunen, en werk toe te wijzen aan teams of personen.

De WBS wordt doorgaans opgebouwd door het project van boven naar beneden op te splitsen in grotere deliverables, vervolgens in deelproducten en ten slotte in werkpakketten. Het inzichtsniveau is afgestemd op controleerbare eenheden; elke eenheid moet meetbaar en verifieerbaar zijn. De 100%-regel geldt: de WBS omvat 100% van de projectscope, inclusief geleverde producten, resultaten en niet-leverbare activiteiten die nodig zijn voor de voltooiing.

Na uitwerking kan voor elke WBS-element een WBS-woordenboek (WBS-dictionary) worden opgesteld met details zoals scope, randvoorwaarden, kostenraming, benodigde resources, duur en afhankelijkheden. De WBS dient als basis voor planning, kostenbasis, risicoregistratie en voortgangsbewaking. Het koppelt aan het projectplan, schema en begroting en vergemakkelijkt verantwoordingslijnen en berekening van prestaties, bijvoorbeeld via earned value management.

Voordelen zijn onder meer betere afbakening van scope, betere communicatie met stakeholders, gemakkelijker beheer van wijzigingen en verbeterde controle op voortgang en budget. Best practices omvatten heldere deliverables, consistente niveaus, en vermijden van overlap of te kleine eenheden.

Veelvoorkomende valkuilen zijn onderafsplitten of juist te veel detail, onvoldoende afstemming op deliverables, en onduidelijke definities in de WBS-dictionary. Typische toepassingen bevinden zich in bouw, engineering, IT-projecten en productontwikkeling.