welzijnsanalyse

Welzijnsanalyse is een systematische benadering voor het beoordelen van het algehele welzijn van individuen of samenlevingen, met aandacht voor economische, sociale en milieu-voorwaarden. Het doel is welzijn te meten, te verklaren en te verbeteren door rekening te houden met zowel objectieve indicatoren (zoals inkomen, werkgelegenheid, gezondheid, onderwijs, woon- en leefomstandigheden, sociale netwerken) als subjectieve indicatoren (zoals levensvoldoening, geluk, tevredenheid en welzijnservaringen).

Methoden en gegevens: welzijnsanalyses combineren vaak enquêtes, administratieve bronnen en statistische registers met het bouwen van multidimensionale indices. Voorbeelden zijn nationale en internationale indices zoals de Better Life Index of de Human Development Index, maar ook probleem- en sectorgerichte modellen. Analytische benaderingen omvatten statistische modellering, kosten-baten-analyses met welzijnsgewichten, scenario- en simulatiemodellen en participatieve methoden die burgers inspraak geven over wat telt als welzijn.

Toepassingen: beleid en beleidsbeoordeling, programma-evaluatie en verantwoording in de publieke sector; stedelijke en regionale planning; economische en sociale planning; bedrijfsverantwoording en ESG-rapportage. Welzijnsanalyse onderzoekt vaak trade-offs tussen economische groei, gelijkheid, gezondheid en leefomgeving.

Kritische noten: meten van welzijn is uitdagend door subjectiviteit en culturele variatie, aggregatie kan complex zijn en adaptatie-effecten kunnen de interpretatie beïnvloeden.

Historische context: welzijnsanalyses hebben wortels in de welzijns- en welfare-economics en in geluksonderzoek, met invloed van onder meer internationaal onderzoek en beleidsinstellingen.