waterverf

Waterverf, ook wel aquarel genoemd, is een schildertechniek waarin pigmenten met water worden verdund en op absorberend papier worden aangebracht. Door de transparantie van veel aquarelpigmenten blijven witte plekken van het papier zichtbaar en kunnen meerdere dunne lagen elkaar optellen. De kleur ontstaat vaak zacht en licht doorlatend; donkerder tonen worden opgebouwd met dikkere of meerdere lagen.

Materiaal en oppervlak:

Aquarelpigmenten bestaan meestal uit pigmentpoeder gebonden met gom arabicum. Soms worden aanvullende bindmiddelen of toevoegingen gebruikt om de verwerking te sturen. Het meest gebruikte ondervlak is aquarelpapier, zuurvrij en met een gewicht van ongeveer 190–600 g/m²; ook karton van goede kwaliteit is mogelijk. Verf komt als losse korrels of tubes; kwasten van kolenhaar of synthetisch haar zijn gangbaar. Masking fluid en masking tape kunnen helpen om delen vrij te houden.

Technieken:

Veel voorkomende werkwijzen zijn nat-in-nat (verf op nat papier met vloeistof), nat-op-droog (voor scherpe randen) en glazuren (laag voor laag dunne transparante tinten). Kleuren kunnen ter plaatse op papier gemengd worden of vooraf op een palet. Verf kan ook op het papier worden opgefrist door te liften (verwijderen met een schone doek of kwast).

Geschiedenis en kenmerken:

Waterverf heeft zich in Europa en Azië ontwikkeld tot een populair medium voor studies, landschappen en illustraties. Het werkt prettig licht, vereist weinig materiaal en laat snelle, spontane resultaten toe. Een verwant medium is gouache, dat dekkender is en vaak wit gebruikt als hooglicht.

Bewaring:

Waterverfwerken vragen zorgvuldige bewaring: bewaar uit direct zonlicht en bij stabiele luchtvochtigheid, met zuurvrije materialen om verkleuring te voorkomen.