waterblootstelling

Waterblootstelling verwijst naar het contact tussen een persoon en water, waaronder onderdompeling, spatten en inhalatie van nevel, evenals inslikken in bepaalde contexten. In de gezondheid, veiligheid en milieuwetenschappen wordt het gebruikt om potentiële risico's van waterblootstelling te beoordelen.

Blootstelling kan via de huid plaatsvinden, via inhalatie (nevel of aerosol) en oraal door inslikken. In toxicologie en milieugezondheid gaat waterblootstelling ook over blootstelling aan verontreinigingen in water, zoals micro-organismen, chemicaliën of toxische stoffen.

Meting en beoordeling: Blootstelling wordt gekarakteriseerd door duur, frequentie, concentratie van verontreinigingen, watertemperatuur en onderdompelingsdiepte. In arbeidsomstandigheden wordt de dosis vaak geschat als concentratie maal blootstellingsduur, met aanpassingen voor frequentie en blootstellingsroute.

Gezondheids effecten: Blootstelling aan schoon water is meestal veilig bij korte duur, terwijl verontreinigd water kan leiden tot gastro-intestinale klachten, huid- of oogirritatie of infecties. Koude of langdurige onderdompeling kan leiden tot onderkoeling en een verhoogd verdrinkingsrisico. Geïnhaleerde waternevel kan de luchtwegen irriteren.

Preventie en beheer: Gezondheids- en veiligheidsprogramma's benadrukken waterkwaliteitsmonitoring, het gebruik van beschermingsmiddelen, snelle afdroging na blootstelling en preventieve maatregelen voor zwembaden en werkomstandigheden met water.

Regulatie en onderzoek: Overheden regelen drinkwaterkwaliteit en blootstellingslimieten op de werkplek. Onderzoek naar waterblootstelling omvat epidemiologische studies, toxicologische beoordelingen en arbeidshygiënische evaluaties om richtlijnen te informeren.