vrijwaringsverklaring

Een vrijwaringsverklaring is een schriftelijke verklaring waarin één partij (de vrijwaringsgever) zich ertoe verbindt om een andere partij (de vrijwaringsnemer) vrij tewaren tegen aansprakelijkheid en daarmee samenhangende kosten voortvloeiend uit bepaalde handelingen, gebeurtenissen of contractuele relaties. Daarmee neemt de vrijwaringsgever het risico over van vorderingen van derden en van kosten voor rechtsbijstand, schade of boetes binnen de in de verklaring omschreven reikwijdte.

Vrijwaringsverklaringen komen voor in diverse contexten, zoals bij zakelijke overeenkomsten, bouw- en exploitatieprojecten, verhuur en evenementen, maar ook bij deelname aan activiteiten waarbij derden betrokken zijn. Doel is het verdelen of beperken van risico’s door één partij aansprakelijkheid te laten dragen voor bepaalde claims die voortvloeien uit de afgesproken situatie.

Inhoud en elementen van zo’n verklaring zijn doorgaans onder meer: de identiteit van de partijen, de dekking (welke risico’s en welke kosten vallen onder de vrijwaring), de duur en beëindiging, uitsluitingen ( bijv. opzet of grove nalatigheid), eventuele grenzen of maximale bedragen, en afspraken over meldplicht bij een claim. Ook kunnen afspraken staan over subrogatie, verzekeringsvereisten en toepasselijk recht.

De juridische status is contractueel van aard: een vrijwaringsverklaring is bindend voor partijen die ermee akkoordgaan, mits de taal duidelijk is en de inhoud in overeenstemming is met het toepasselijke recht. In sommige gevallen kunnen redelijkheid, transparantie en wettelijke beperkingen invloed hebben op de afdwingbaarheid.

Zie ook: aansprakelijkheidsverzekering, vrijwaringsbeding, exoneratie.