voorhoorn

Voorhoorn is een anatomische term die in de Nederlandse neuroanatomie op meerdere structuren wordt toegepast met de vorm van een hoorn. Meestal wordt onderscheid gemaakt tussen het voorhoorn van het ruggenmerg (voorhoorn in de grijze stof van het ruggenmerg) en het voorhoorn van de zijventrikels (cornu anterius).

Het voorhoorn van het ruggenmerg is een deel van de ventrale (anterieure) hoorn van de grijze stof. Het bevat de cellichamen van motorneuronen die skeletspieren innerveren. De axonen van deze motorneuronen verlaten het ruggenmerg via de ventrale wortel en vormen zo de motorische uitgangen van het ruggenmerg. Gamma-motorneuronen en interneuronen bevinden zich ook in dit gebied en verzorgen interne modulatie en spieraandoeningen. Het voorhoorn is groter in de cervicale en lumbale delen van het ruggenmerg, waar het motorische controle over armen en benen wordt verzorgd. Ontsteking of letsel aan dit gebied kan leiden tot flaccide verlamming, spieratrofie en verlies van reflexen. In sommige niveaus van het ruggenmerg bevindt zich bovendien een laterale hoorn met preganglionaire neuronen van het sympathische zenuwstelsel.

Het voorhoorn van de zijventrikel, het cornus anterius, is een anterior uitloper van de laterale ventrikel en ligt in het frontale lob. Het maakt deel uit van het ventrikelsysteem en is onderdeel van de holtewand die wordt begrensd door onder meer de wall van de caudate nucleus. De voorhoorn is vooral bekend in anatomische beschrijvingen van de hersenen en heeft geen directe motorische functie zoals het ruggenmergvoorhoorn; het speelt een rol in de ruimtelijke structuur van de ventrikels en de verbindingen tussen de ventrikelsystemen.