voltageregeling

Voltageregeling is het proces waarbij de spanning in een elektrisch systeem op een gewenste waarde wordt gehouden, ondanks fluctuaties in invoerspanning, belasting of storingen. Het doel is betrouwbare werking van apparatuur, bescherming tegen schade en een efficiënte vermogensomzetting. In brede zin verwijst voltageregeling naar zowel de regulering van netspanning door netbeheerders als naar de regelingen in voedingen en apparatuur die eindgebruikers spanning leveren.

Netwerken: in hoog- en middenspanningsnetten regelt men spanning met transformatoren met tapschakeling (OLTC), automatische spanningregelaarstations en distributieapparatuur die de uitgangsvoltage binnen wettelijke grenzen houdt. De relevante normen, zoals EN 50160, geven kwaliteitseisen voor spanning, frequentie en transiënten. Variërende netspanning kan de werking van aangesloten apparatuur beïnvloeden, vandaar de noodzaak van voltageregeling.

Apparatuur en systemen: op systeemniveau komen automatische spanningsregelaars en UPS-systemen voor, terwijl in consumentenelektronica voedingen spanning reguleren. Typische technologieën zijn lineaire regulators (series-regelaars) voor eenvoudige toepassingen, en schakelende regulators (buck, boost, buck-boost) voor hoge efficiëntie en brede invoerbanden. In de industrie en bij netvoedingen worden vaak transformatoren met taps en regelcircuits gebruikt, gecombineerd met automatische regelaars.

Belangrijke concepten zijn line regulation, die altering van uitgang bij ingang verschilt, en load regulation, die verandering bij variatie in belasting beschrijft, evenals transient response en efficiëntie. De keuze voor een oplossing hangt af van gewenste nauwkeurigheid, belastingsprofiel en kosten. Voltageregeling draagt bij aan stabiliteit en betrouwbaarheid van elektrische systemen en de werking van elektronische apparaten.