voedselveiligheidsregelgeving

Voedselveiligheidsregelgeving is het geheel van wetten, verordeningen en richtlijnen die de veiligheid van voedsel waarborgen van productie tot consumptie. Het doel is voedselgerelateerde gezondheidsrisico’s te voorkomen, fraude tegen te gaan en consumenten te beschermen tegen misleiding en schadelijke stoffen.

Toepassingsgebied en verantwoordelijkheid: de regels gelden voor alle schakels van de voedselketen, van boeren en producenten tot detailhandel en horeca. Voedselbedrijven moeten zorgen voor veilige producten, op basis van risicoanalyse, en functies als traceerbaarheid, hygiëne en adequate informatieverstrekking.

Kernprincipes en bouwstenen: risicoanalyse, risicobeheer en risicocommunicatie vormen de basis van de besluitvorming. Daarnaast zijn hygiëne, bestrijding van verontreinigingen, controle op verwerking en opslag, en correcte etikettering essentieel. Voor vele producten gelden aanvullende vereisten, zoals toezicht op dierlijke oorsprong en toelating van additieven en ingrediënten.

Belangrijke instrumenten in de Europese Unie: Algemene voedselwetgeving (Verordening 178/2002) vormt de basis. Daarnaast bestaan de hygiëneverordeningen zoals 852/2004, 853/2004 en 854/2004, en regels omtrent etikettering, traceerbaarheid en voedselcontactmaterialen. In veel landen vinden implementatie en handhaving plaats via nationale autoriteiten, ondersteund door wetenschappelijke adviezen.

Handhaving en internationaal kader: toezichthouders zoals de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) controleren bedrijven, voeren inspecties uit en kunnen recalls of sancties opleggen. Op internationaal niveau leveren Codex Alimentarius en EFSA wetenschappelijke richtlijnen en adviseren over grenswaarden. Deze regelgeving ondersteunt veiligheid, eerlijke handel en consumentenvertrouwen.