vochtvochten

Vochtvochten is een Nederlandse neologisme dat vooral voorkomt in speculative fiction, ontwerpdiscours en conservatie. De term beschrijft een toestand waarin vocht voortdurend aanwezig is en de materialen en ruimtes daarop reageren. De samenstelling van het woord—vocht met een participiale afsluiting die een voortdurende dynamiek suggereert—is bedoeld om de strijd tegen vocht en de bijbehorende effecten te benadrukken. Het is geen gevestigde term in standaardwoordenboeken en het exacte gebruik varieert tussen disciplines en schrijvers.

In bouwkunde en museale conservering verwijst vochtvochten naar een vochtregime dat zowel gericht beheersbaar als problematisch kan zijn. Zo duidt het in die context op interacties tussen luchtvochtigheid, materiaaluitzetting, corrosie en schimmelvorming. In literatuur en spelontwerp wordt de term gebruikt om een specifieke atmosfeer te schetsen: een dampige, benauwde omgeving waarin de ware aard van personages en situaties onder druk staat.

Kenmerken van vochtvochten zijn onder meer hoge luchtvochtigheid, condensatie op oppervlakken, veranderende textuur van materialen en een zintuiglijke beleving van muffe warmte. Het begrip fungeert als hulpmiddel bij wereldopbouw, conserveringsplannen en scenariodesign.

Zie ook: vocht, luchtvochtigheid, condensatie, conservering, klimaatbeheersing, atmosferische setting.