vochtinwatering

Vochtinwatering is een methode van irrigatiebeheer waarbij de toediening van water wordt gestuurd door de gemeten vochtstatus van de bodem of van de planten, in plaats van op basis van een vast irrigatieschema. Doel is het handhaven van een gewenste bodemvochttoestand en tegelijk waterbesparing te realiseren.

Hoe het werkt: sensoren meten parameters zoals volumetrische vochtigheid (of matriciale potentiaal in sommige systemen) en leveren data aan een controle-eenheid. Het regelalgoritme vergelijkt deze met de ingestelde streefwaarden en regelt de irrigatie met kleppen of pompen. Water wordt toegediend totdat de gewenste vochtstatus is bereikt en stopt daarna om overschrijding te voorkomen. Er bestaan verschillende sensortype en- plaatsingsopties, bijvoorbeeld bodemvochtigheidssensoren, tensiometers of ondergrondse/oppervlakte sensoren, soms gekoppeld aan fertirigatie voor gelijktijdige bemesting.

Toepassingsgebieden: vochtigbeheersing wordt veel toegepast in kas- en open teeltsystemen, precision farming en gewasbescherming. Het kan geïntegreerd worden met ET- berekeningen (verdamping uit de bodem) en voedingsmanagement om de water- en nutriëntenstroom te optimaliseren.

Voordelen en aandachtpunten: Voordelen zijn efficiënter watergebruik, minder drainage en leaching, en vaak consistenter gewasgroei. Uitdagingen zijn onder meer aanpassing aan bodem- en gewastype, initiële kosten voor sensoren en installaties, kalibratie en onderhoud, en de noodzaak om representatieve sensorplaatsen te kiezen in heterogene bodems.

Zie ook: precisielandbouw, irriguatiebeheer, fertirrigatie.