visserijplanning

Visserijplanning is een vakgebied binnen marien beheer dat zich richt op het systematisch plannen en beheren van visserijactiviteiten met als doel duurzame visbestanden en een gezonde mariene economie. Het integreert ecologische, economische en sociale factoren binnen nationale en internationale kaders, waaronder het Europees Visserijbeleid (CFP) en regionale beleidsafspraken.

Belangrijke onderdelen zijn voorraadbeheer (stock assessment), vangststrategie en quota, capaciteit en inspanningbeheer, ruimtelijke planning en zonering (zoals beschermde gebieden en seizoenregels), regulering van vangmethoden en uitrusting, monitoring en naleving, en socio-economische analyse. Een ecosysteemgebaseerde benadering wordt steeds vaker geïntegreerd om de verbindingen tussen visbestanden, mariene ecosystemen en menselijke activiteiten te vangen.

Proces en tools omvatten het verzamelen van data (vangsten, waarnemingen, biomonitoring), voorraad- en vlootmodellen, en evaluaties van managementstrategieën (MSE), evenals scenario-analyses en beslissingsondersteunende systemen. Geografische informatiesystemen (GIS) ondersteunen ruimtelijke planning, terwijl participatie van vissers en andere belanghebbenden in besluitvorming steeds gebruikelijker is. De planning is doorgaans adaptief, met aanpassingen op basis van nieuwe informatie en veranderingen door klimaatverandering.

Uitdagingen en doelen richten zich op onzekerheden in data en modellering, multilaterale gebiedsrelaties, handhaving en naleving, en het vinden van een balans tussen economische druk en conservering. Doelgroepen zijn beleidsmakers, wetenschappers, vissers, kustgemeenschappen en non‑governmental organisaties. Succes wordt gemeten aan onderhoud of herstel van stocks, economische veerkracht en sociale duurzaamheid.