vezelverbinding

Een vezelverbinding is een communicatielijn die data verzendt via glasvezel, een dunne glas- of kunststofdraad die lichtsignalen transporteert. Glasvezel biedt hoge bandbreedte en lage latentie en wordt veel gebruikt voor internettoegang, televisie en telefonie. Typen die je vaak tegenkomt zijn FTTH (fiber to the home), FTTB (fiber to the building) en FTTP (fiber to the premises).

Hoe het werkt: een zender stuurt licht door de vezel. Door totale interne reflectie blijft het licht in de kern en kan het signaal over lange afstanden reizen met weinig verlies. Vezels bestaan uit kern, mantel en buitenlaag; er zijn single-mode vezels voor lange afstanden en hoge snelheid, en multi-mode vezels voor kortere afstanden.

Netwerkarchitecturen: FTTH/FTTP levert de vezel tot de eindgebruiker; FTTB brengt de vezel tot in een gebouw, waarna binnen het gebouw koperen of glasvezeltrajecten de verbinding afmaken. Veel netwerken maken gebruik van een passief optisch netwerk (PON) met verdeelsystemen, terwijl andere systemen actief Ethernet gebruiken.

Voordelen en nadelen: vezel biedt veel bandbreedte, weinig signaalverlies en weinig last van elektromagnetische storingen. Nadelen zijn hogere aanlegkosten, kwetsbaarheid van kabels en de behoefte aan gespecialiseerd onderhoud.

Toepassingen: thuis- en zakelijk internet, IPTV en videoconferencing, cloudtoepassingen en backhaul voor mobiele netwerken.

Terminologie: veelgebruikte standaarden zijn GPON, XG-PON en NG-PON2. Aan de klantzijde bevinden zich meestal een ONT/ONU; in de centrale een OLT. PON maakt gebruik van passieve verdeelkopers.