Home

verstrooiing

Verstrooiing is het proces waarbij een golf of deeltjes van richting verandert na een interactie met andere deeltjes in een medium. Bij elektromagnetische straling betekent verstrooiing dat een deel van het inkomende licht in meerdere richtingen wordt verspreid, terwijl de totale energie doorgaans behouden blijft. Verstrooiing kan elastisch zijn (de golflengte blijft hetzelfde) of inelastisch (de energie verandert, bijvoorbeeld doordat een stuk van de energie in een andere vorm overgaat).

Elastische verstrooiing wordt vaak onderverdeeld naar de grootte van de verstrooiende deeltjes ten opzichte van de

In de natuur heeft verstrooiing grote gevolgen voor het zicht en de stralingsbalans. Rayleigh-verstrooiing geeft de

Technisch wordt verstrooiing gekarakteriseerd door parameters als de verstrooiingscoëfficiënt, de fasefunctie en de verstrooiingslengte. Het fenomeen

Verstrooiing heeft diverse toepassingen en verschijningsvormen, van atmospherische optics tot materialentechnologie en medische beeldvorming.

golflengte.
Rayleigh-verstrooiing
treedt
op
bij
veel
kleinere
deeltjes
(zoals
gasmoleculen)
en
streept
sterker
naar
kortere
golflengten.
Mie-verstrooiing
ontstaat
bij
deeltjes
met
een
grootte
vergelijkbaar
met
de
golflengte
en
zorgt
vaak
voor
verstrooiing
in
meer
richtingen.
Inelastische
verstrooiing
omvat
processen
zoals
Ramanverstrooiing,
waarbij
de
frequentie
verandert,
en
wordt
soms
gevolgd
door
emissie
zoals
fluorescente
straling.
lucht
zijn
blauwe
kleur
en
veroorzaakt
diffuse
zonsondergangen;
Mie-verstrooiing
draagt
bij
aan
de
wittige
verschijning
van
wolken
en
nevel.
Verstrooiing
speelt
ook
een
cruciale
rol
in
optische
communicatie,
remote
sensing
en
atmosferische
modellen,
waar
de
berekening
van
verstrooiing,
absorptie
en
hun
gecombineerde
effecten
de
radiatieve
overdracht
bepaalt.
wordt
beschreven
met
de
radiatieve
overdrachtsvergelijking;
vaak
worden
vereenvoudigde
modellen
gebruikt,
zoals
Beer–Lambert
voor
gecombineerde
absorptie
en
verstrooiing.