veldbeperkingen

Veldbeperkingen zijn regels die aan een veld of kolom in een database of formulier worden opgelegd om te voorkomen dat ongeldige of inconsistent gegevens worden opgeslagen. Ze helpen de gegevenskwaliteit en de betrouwbaarheid van systemen te waarborgen.

In databases omvatten veldbeperkingen het datatype en de maximale lengte van het veld, of NULL-waardes toegestaan zijn, en of waarden binnen een bepaald domein vallen. Veelvoorkomende constraint-typen zijn NOT NULL, UNIQUE, PRIMARY KEY, FOREIGN KEY en CHECK. Daarnaast kunnen velden standaardwaarden krijgen of automatisch gegenereerde waarden gebruiken. Domeinen zoals enumeraties kunnen afwijkingen beperken door expliciete lijsten van toegestane waarden.

Implementatie van veldbeperkingen gebeurt op verschillende niveaus. In relationele databases worden constraints afgedwongen via de database-compatibiliteit (NOT NULL, UNIQUE, PRIMARY KEY, FOREIGN KEY en CHECK). Ook het toegewezen datatype en de lengte van het veld vormen elementen van de beperking. Daarnaast kunnen applicaties extra validatie toepassen bij invoer, en formulieren gebruiken HTML5-kenmerken zoals required, min, max en pattern om direct in de gebruikersomgeving beperkingen af te dwingen. Voor data-uitwisseling bestaan er schema’s zoals JSON-schema of XML-schema die veldbeperkingen definiëren.

Een praktische aanpak combineert meerdere lagen: definieer basisbeperkingen in het databaseontwerp, versterk ze met applicatie- en formuliervalidatie, en houd rekening met onderhoud en uitbreidbaarheid. Te strikte beperkingen kunnen toekomstige wijzigingen bemoeilijken, terwijl te ruwe beperkingen de data-integriteit ondermijnen.

Zie ook: databaseontwerp, gegevensvalidatie.